Jako pierwsze na ekranach pojawiły się dwie części Ju-On, które były przeznaczone tylko dla telewizji. Ogromny sukces tych wersji sprawił, że japoński reżyser - Takashi Shimizu postanowił przenieść historię nawiedzonego domu na duży ekran. Kinowe wersje Ju-On i Ju-On 2 są jakby dopełnieniem swych wcześniejszych, telewizyjnych odpowiedników. Jako miłośniczka azjatyckiego kina grozy, a zwłaszcza japońskiego - do każdej tego typu produkcji będę podchodziła z sentymentem. Jednak moja pasja związana z tym gatunkiem kina, pozwoliła mi także być jego surowym krytykiem. Jednak w tym wypadku słowa krytyki nie będzie.
W pewnym domu, który teraz stoi pusty wydarzyła się tragedia. W wyniku ataku szału mąż zamordował swoją żonę, po czym popełnił samobójstwo. Ich synek zniknął bez śladu. Od tego czasu na dom padła klątwa - ktokolwiek przekroczy jego próg w niedługim czasie zginie.
Pewna wolontariuszka imieniem Rika musi sprawdzić co się dzieje z rodziną, która obecnie zamieszkuje przeklęty dom. Jej poprzednik zaginął w tajemniczych okolicznościach. W domu dziewczyna znajduje małego chłopca. Zaczynają dziać się coraz to dziwniejsze i straszne rzeczy...
Film ukazuje nam banalną historię rodziny Saeki: mężczyzna - głowa rodziny w napadzie szału morduje swoją żonę, a sam popełnia samobójstwo. Ich mały synek Toshio przepada bez śladu. Dom, w którym rozegrała się tragedia został obłożony klątwą. Kto przekroczy próg domu ginie w niewyjaśnionych okolicznościach. W późniejszych partiach filmu widzimy jednak, że wcale nie jest to taki banał, na jaki początkowo wygląda, a sama historia ma głębsze dno: duchy zamordowanych Kayako i Toshio prześladują nie tylko tych, którzy weszli do przeklętego domostwa, ale również tych, którzy mieli styczność z ''przeklętymi'' osobami.
Ju-On jest zbiorem scen. Każda z nich ukazuje klątwę, która dotknęła osobę mającą choć minimalną styczność z zamordowaną wcześniej Kayako lub jej synem - Toshio.
Każda scena w filmie jest bardzo ważna, gdyż nawiązuje do poprzedniej historii lub do historii, która dopiero nastąpi. Dla nas - Europejczyków, może to być trochę zawikłane, ale też nie na tyle, żeby sobie odpuścić. Po obejrzeniu całości filmu, dopiero zdajemy sobie sprawę, że wszystko jest ze sobą powiązane w jedną spójną całość.
W pierwszej części Klątwy poznajemy historię pięciu osób, których dotknęła klątwa Kayako Saeki. Pierwszą z nich jest urocza i przemiła pracownica ośrodka pomocy społecznej - Rika, która z duchami Kayako i Toshio styka się w domu jednej z podopiecznych. Zaraz potem poznajemy losy młodego małżeństwa Tokunaga, których dotychczasowe spokojne życie przemienia się w koszmar. Kolejnym bohaterem, którego widz ma szansę poznać jest były policjant, Yoko Toyama, który odszedł ze służby w związku z tajemniczymi wydarzeniami, które rozegrały się podczas sprawy, którą prowadził - morderstwa w rodzinie Saeki. Postać policjanta jest silnie powiązana z kolejną osobą, którą dane jest nam poznać. To młoda Izumi Toyama - córka byłego policjanta. Jej klątwa także nie ominie, a to za sprawą ciekawskich i pełnych wrażeń koleżanek, z którymi udaje się do nawiedzonego domu.
Film ten, jak wiele japońskich horrorów, posiada niesamowity klimat. Co chwilę kątem oka widzimy postać małego Toshio, słyszymy jego miauczenie, a dźwięki wydawane przez Kayako przyprawiają o gęsią skórkę i sprawiają, że włosy stają dęba. Niektórych scen się po prostu nie da zapomnieć. Wygląd duchów będzie pojawiać się nam przed oczami za każdym razem, gdy znajdziemy się w całkowitych ciemnościach. Dużym plusem jest też muzyka, która perfekcyjnie buduje nastrój niepokoju, strachu, niepewności...
Sam strach i napięcie reżyser serwuje nam stopniowo, co potęguje nastrój grozy i dokładnie czujemy kiedy z każdą kolejną minutą nasz niepokój wzrasta. Plusem jest tu również fakt, że niemalże brakuje tu efektów specjalnych - sprawia to wrażenie realności.
Dla kogoś, kto choć trochę zna japońskie legendy o duchach, będzie to prawdziwa "perełka", już choćby ze względu na przedstawienie duchów Kayako i Toshio oraz ich ingerencję w świat i życie ludzi żyjących.
Nie ukrywam, że jest to mój zdecydowany faworyt wśród japońskich produkcji grozy. Klimat, przerażenie i ta muzyka...Rewelacja! Polecam każdemu miłośnikowi mocnych i przerażających wrażeń, choć zdaję sobie sprawę, że widz nieprzyzwyczajony do japońskich produkcji może kręcić nosem.
Reżyseria:
Takashi Shimizu
Scenariusz:
Takashi Shimizu
Rok produkcji:
2003
Obsada:
Yui Ichikawa
Misaki Ito M
Megumi Okina
Chiaki Kuriyama
Daisuke Honda
Chikako Isomura
Chikara Ishikura
Takako Fuji
Yuya Ozeki
Takashi Matsuyama
Yoji Tanaka
Shuri Matsuda
Yukako Kukuri
Kayoko Shibata
Kanji Tsuda
Film ukazuje nam banalną historię rodziny Saeki: mężczyzna - głowa rodziny w napadzie szału morduje swoją żonę, a sam popełnia samobójstwo. Ich mały synek Toshio przepada bez śladu. Dom, w którym rozegrała się tragedia został obłożony klątwą. Kto przekroczy próg domu ginie w niewyjaśnionych okolicznościach. W późniejszych partiach filmu widzimy jednak, że wcale nie jest to taki banał, na jaki początkowo wygląda, a sama historia ma głębsze dno: duchy zamordowanych Kayako i Toshio prześladują nie tylko tych, którzy weszli do przeklętego domostwa, ale również tych, którzy mieli styczność z ''przeklętymi'' osobami.
Ju-On jest zbiorem scen. Każda z nich ukazuje klątwę, która dotknęła osobę mającą choć minimalną styczność z zamordowaną wcześniej Kayako lub jej synem - Toshio.
Każda scena w filmie jest bardzo ważna, gdyż nawiązuje do poprzedniej historii lub do historii, która dopiero nastąpi. Dla nas - Europejczyków, może to być trochę zawikłane, ale też nie na tyle, żeby sobie odpuścić. Po obejrzeniu całości filmu, dopiero zdajemy sobie sprawę, że wszystko jest ze sobą powiązane w jedną spójną całość.
W pierwszej części Klątwy poznajemy historię pięciu osób, których dotknęła klątwa Kayako Saeki. Pierwszą z nich jest urocza i przemiła pracownica ośrodka pomocy społecznej - Rika, która z duchami Kayako i Toshio styka się w domu jednej z podopiecznych. Zaraz potem poznajemy losy młodego małżeństwa Tokunaga, których dotychczasowe spokojne życie przemienia się w koszmar. Kolejnym bohaterem, którego widz ma szansę poznać jest były policjant, Yoko Toyama, który odszedł ze służby w związku z tajemniczymi wydarzeniami, które rozegrały się podczas sprawy, którą prowadził - morderstwa w rodzinie Saeki. Postać policjanta jest silnie powiązana z kolejną osobą, którą dane jest nam poznać. To młoda Izumi Toyama - córka byłego policjanta. Jej klątwa także nie ominie, a to za sprawą ciekawskich i pełnych wrażeń koleżanek, z którymi udaje się do nawiedzonego domu.
Film ten, jak wiele japońskich horrorów, posiada niesamowity klimat. Co chwilę kątem oka widzimy postać małego Toshio, słyszymy jego miauczenie, a dźwięki wydawane przez Kayako przyprawiają o gęsią skórkę i sprawiają, że włosy stają dęba. Niektórych scen się po prostu nie da zapomnieć. Wygląd duchów będzie pojawiać się nam przed oczami za każdym razem, gdy znajdziemy się w całkowitych ciemnościach. Dużym plusem jest też muzyka, która perfekcyjnie buduje nastrój niepokoju, strachu, niepewności...
Sam strach i napięcie reżyser serwuje nam stopniowo, co potęguje nastrój grozy i dokładnie czujemy kiedy z każdą kolejną minutą nasz niepokój wzrasta. Plusem jest tu również fakt, że niemalże brakuje tu efektów specjalnych - sprawia to wrażenie realności.
Dla kogoś, kto choć trochę zna japońskie legendy o duchach, będzie to prawdziwa "perełka", już choćby ze względu na przedstawienie duchów Kayako i Toshio oraz ich ingerencję w świat i życie ludzi żyjących.
Nie ukrywam, że jest to mój zdecydowany faworyt wśród japońskich produkcji grozy. Klimat, przerażenie i ta muzyka...Rewelacja! Polecam każdemu miłośnikowi mocnych i przerażających wrażeń, choć zdaję sobie sprawę, że widz nieprzyzwyczajony do japońskich produkcji może kręcić nosem.
MOJA OCENA:
👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹 10/10
Reżyseria:
Takashi Shimizu
Scenariusz:
Takashi Shimizu
Rok produkcji:
2003
Obsada:
Yui Ichikawa
Misaki Ito M
Megumi Okina
Chiaki Kuriyama
Daisuke Honda
Chikako Isomura
Chikara Ishikura
Takako Fuji
Yuya Ozeki
Takashi Matsuyama
Yoji Tanaka
Shuri Matsuda
Yukako Kukuri
Kayoko Shibata
Kanji Tsuda
4 komentarze:
Niesamowity klimat , jak to u Japończyków. Duch kobiety jest przerażający i jeszcze te dźwięki... Trzyma w napięciu niemal cały czas.
Dobry horror, jest kilka scen gdzie można się nieźle przestraszyć. Niby kolejne ghost story z japońskimi duchami, ale jednak coś wyróżnia ten film z tego całego ringu-podobnego stuffu :)
Tego filmu nie da się nie lubić! Nie da się nie kochać! Jest naprawdę mistrzowski w każdym calu!
Ten i Kairo to jedyne horrory, które naprawdę mnie przeraziły.
Prześlij komentarz