Kaidan Hebi Onna (aka Snake Woman's Curse); Japonia

Nobuo Nakagawa jest reżyserem znanym z produkcji horrorów przesyconych wątkami historycznymi i podaniami, które sprawnie wplata w swoje filmowe dzieła.
Największe hity stworzył pomiędzy rokiem 1956-1960, gdzie powstała wówczas cała masa filmów grozy o charakterze nadprzyrodzonym.
Filmy jego charakteryzują się tym, że rozpoczynają się zazwyczaj jak zwyczajne kino historyczne, jednak z czasem pojawiają się w fabule upiorne elementy, jak np. postaci, które prześladują bohaterów. Chciał, nie chciał - mówiąc o dorobku filmowym Nakagawy, można stwierdzić, że  jest to niemal ikona filmowego Kaidan i dlatego też japoński reżyser uważany jest za jednego z pionierów j-horroru.

Gdy młoda dziewczyna imieniem Asa traci życie z rąk okrutnego właściciela gruntu, wołanie o sprawiedliwość jest wystarczająco głośne, aby dosłownie obudzić zmarłych. Wraz z ojcem i matką, pod postacią węży powraca na ziemię i nawiedza rodzinę, przez którą młoda dziewczyna popełniła samobójstwo.

Ten stosunkowo ''nowoczesny'' horror, oprócz podejmowanej tematyki duchów jest tak naprawdę ostrzeżeniem przed porywającym życiem, które może nas sprowadzić na manowce oraz o katorżniczej pracy, udręce wielu ludzi, a w końcu nieludzkim wykorzystywaniu innych w trudnych warunkach społeczno-ekonomicznych.
Film ten jest jednym z wielu kaidan, pochodzących z kolekcji 1950-1960. W tych latach Nakagawa często tworzył krótkie historyjki przeznaczone wyłącznie dla telewizji. Powrócił jednak do poważniejszych produkcji w roku 1968 właśnie horrorem Kaidan Hebi Onna (Snake Woman's Curse). Jest to film bardzo różniący się od poprzedników głównie dzięki fabule.
Duży wpływ na nakręcenie tego dzieła miał nie kto inny, jak Lafcadio Hearn, który dzięki swoim zapiskom, stworzył pokaźną kolekcję historii kaidan. Autor z zebranych opowieści wnioskuje, że jeśli człowiek zostanie zabity w stanie wielkiego wzburzenia lub innych (zazwyczaj negatywnych) emocji, jest w stanie jako duch powrócić i dokonać zemsty na swoim mordercy. Nie jest trudno zauważyć, że ten motyw przewija się przez niemal każdy j-horror. Także Nakagawa wykorzystał ten wątek w swoim filmie. Asa powraca w towarzystwie matki i ojca. Matka została brutalnie zabita podczas próby ochrony węża. Jej empatia dla stworzenia następnie przechodzi z nią i staje się centralną jej cechą już po śmierci. Ojciec Asy zmarł natomiast w ferworze niepokojów o własną ziemię, którą zresztą utracił.
Ostatnim elementem, na który należy zwrócić uwagę, to fakt, że większość filmów Nakagawy z gatunku kaidan, ukazuje wydarzenia rozgrywające się w pierwszej połowie Tokugawa / Ery Edo (1603-1868), opowieść ta ma miejsce znacznie później, na początku okresu Meiji (1868/12). Meiji jest powszechnie uważany w Japonii za początek "ery nowożytnej", gdzie dokonano wielu zmian na szczeblu gospodarczym, politycznym i społecznym. Mimo tej ery nowożytnej, większość bohaterów Kaidan Hebi Onna żyje w skrajnej nędzy. Rolnicy pracują dla bogatych i pozbawionych skrupułów właścicieli ziemskich.
Widać więc, że oprócz tradycyjnych elementów tej opowieści o duchach, Nakagawa również wyraźnie koncentruje się na postaci komentarza społecznego, gdzie chciwość, społeczna niesprawiedliwość oraz ucisk ekonomiczny zostają ostatecznie pomszczone przez siły wyższe.

Jak w przypadku większości filmów Nakagawy i ten film polecam z czystym sumieniem. Produkcja wiernie oddaje historyczne środowisko, w tym wszystkich pułapek społecznych i nadprzyrodzonych.

MOJA OCENA:

👹👹👹👹👹👹👹 7/10

Reżyseria:
Nobuo Nakagawa

Scenariusz:
Fumio Kônami
Nobuo Nakagawa

Rok produkcji:
1968

Obsada:
Yukiko Kuwahara
Yukie Kagawa
Seizaburô Kawazu
Kô Nishimura
Kunio Murai
Shingo Yamashiro
Chiaki Tsukioka
Akemi Negishi
Shunji Sayama
Shôken Sawa
Hideo Murota
Mariko Taka
Tamae Kiyokawa
Midori Yamamoto
Sayoko Tanimoto