Jednak film Kakashi zdaje się nieco oddalać od tej reguły. Być może znaczenie ma fakt, że film powstał w oparciu o mangę pod tym samym tytułem, której autorem jest Junji Ito. Z reguły jego dzieła są bardziej brutalne niż same filmy.
Tsuruta być może chciał poeksperymentować ze swoim nowym dziełem.
Film zaczyna się krótkim opisem, który nam przybliża znaczenie w kulturze japońskiej słowa ''Kakashi''.
Yoshikawa Kaoru przybywa do mieszkania swojego brata, lecz tam go nie zastaje. Odnajduje natomiast tajemniczy list, który sugeruje, iż mężczyzna mógł się udać do jednej z wiosek, aby odwiedzić koleżankę ze szkolnych lat.
Kobieta postanawia tam wyruszyć, aby odszukać brata, lecz gdy przybywa do odludnej miejscowości, szybko orientuje się, że nie wszytko jest tu w porządku, a ludzie jakby unikali kontaktu z nią. Natomiast gdy tylko pyta o brata, natrafia na dziwną zmowę milczenia.
Pierwsze 45 minut filmu jest bardzo charakterystyczne dla atmosfery filmów Tsuruty. Ukazanie bohaterki w mieszkaniu brata przyprawia nas o klaustrofobiczne odczucia, gdyż kamery znakomicie pracują podczas tej sceny. Jest to bardzo charakterystyczne dla japońskich produkcji, których sceny rozgrywają się w małych pomieszczeniach.
Kolejna scena, która bez wątpienia zasługuje na uwagę, gdyż trąci niepokojem, to ta ukazująca wieśniaków, którzy stawiają strachy na wróble na polanie wokół wielkiego wiatraka. Odczucie grozy potęguje muzyka - mroczny ambient, który przyprawia o gęsią skórkę na plecach.
Do tego kamera powoli przesuwa się wzdłuż twarzy ludzi, którzy obserwują kobietę, co także sprawia wrażenie niesamowitości sceny. To właśnie typowy motyw w dziełach tego reżysera.
Niestety pierwsza scena, w której Kaoru styka się ze strachem na wróble, wydaje się nieco przedwczesna oraz przesadna. Także zupełnie niepotrzebnie zostały wyeksponowane same strachy na wróble, np w dzień, gdzie widać ich niedoskonałości. Wydaje się, że Tsuruta zbyt wiele czasu poświęcił na ich szczegóły, które możemy w filmie obserwować. Jednak nie robią one powalającego wrażenia. Co innego ich wygląd w nocy, na tle świecącego w pełni księżyca. Tu wrażenie robią piorunujące i naprawdę ich wygląd może całkiem nieźle przerazić.
Istnieje także w filmie kilka elementów niespójnych, które do tego są właściwie ledwo wyjaśnione. Takim niespójnym faktem jest na przykład sekwencja, w której festiwal ma służyć temu, aby obudzić obecne na placu strachy na wróble, jednak nie wiadomo dlaczego główna bohaterka jest kilka razy atakowana przez nie jeszcze przed festiwalem. W jaki sposób owe strachy się obudziły? Tego niestety nie wiemy. Także nie jest wiadomo, dlaczego niektóre ze strachów są złośliwe, a inne zupełnie nie szkodzą nikomu.
Historia także nie wyjaśnia dlaczego właściwie Izumi, młoda dziewczyna, którą odwiedził brat bohaterki jest zła i dlaczego pojawia się jej zły duch. Sama opowieść nawiązuje do tego, że strachy na wróble (kakashi), pochodzą od ludzi, którzy umarli nagłą śmiercią w stanie negatywnych emocji. To w zasadzie tyle, czego dowiadujemy się o kakashi.
Osoby, które oczekują efektownych scen nagłej śmierci, będą po tym filmie rozczarowane, nie ma tu nic z tych rzeczy.
Jednak najpewniejszym plusem tego filmu jest zdecydowane, lecz subtelne budowanie napięcia oraz tajemniczości przedstawianych wydarzeń. Także fakt, że obecny w filmie festiwal istnieje w rzeczywistości nadaje filmowi bardziej realnego charakteru.
Ogólny klimat tej produkcji jest jak najbardziej w porządku, jak to na japoński horror przystało, ale te niedomówienia sprawiają, że pozostaje mały niedosyt po seansie Kakashi.
MOJA OCENA:
👹👹👹👹👹👹👹👹 8/10
Reżyseria:
Norio Tsuruta
Scenariusz:
Norio Tsuruta
Ryuta Mitaku
Rok produkcji:
2001
Obsada:
Yoshiyuki Morishita
Lily
Grace Yip
Maho Nonami
Kou Shibasaki
Yoshiki Arizono
Mizuho Igarashi
Yoji Tanaka
Bob Suzuki
Yukimi Koyanagi
Riri
Kenzo Kawarazaki
Shunsuke Matsuoka
Tomoko Ogawa
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz